Nazim Hikmet haqqında düşüncelerim.

Ben türk şiirini Nazim Hikmetin şiirlerinde sevdim. Benim Nazim Hikmetin siyasi heyatı bir o kadar ilgimi çekmemişdi, fakat Nazim Hikmet "romantik komünist" ve "romantik devrimçi" olaraq adını türk edebiyat tarihine silinmez hariflerle yazıdıra bildi. Dünya elliden fazla dilde okudu Nazim Hikmetin sevgi ve "romantik devrim" ruhlu şiirlerini. Elli dilde, elli kültürde, elli-elli düşüncelerde dolaşdı Nazim Hikmet.
Eger Nazim Hikmetin şiirleri yansa, mehv olsa iki şiiri kalsa yene türk edebiyatı yaşayır demekdir, Nazim yaşayır demekdir.
"Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda" şiiri ile sevdim Nazim Hikmeti.
Şu şiirin hikayesi tam başka. Gerçek heyatda karşılaşdığı bir hadise ve akıllarda kalmış o sözler. Nazım Hikmet hakkında yakalama kararı çıxmış ve Nazım sevgilisi ile görüşecekmiş Gülhane parkında. Polisi fark eden Nazım ve bu şiir.
"Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril
Kopar ver, gözlerimin gülüm yaşını sil
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'da
Ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında"

Nazım Hikmet bir devrim ruhlu şair, şiirinde geleceye bakışı onun bugün savaşmasıdır, kendisi mahv olsa da karanlıqların aydınlığa çıkmasıdır.
"Hava kurşun gibi ağır! Bağır,bağır,bağırıyorum.
Koşun,kurşun eritmeğe çağırıyorum...
O diyor ki bana:

• Sen kendi sesinle kül olursun ey!
  Kerem gibi yana yana...
  Deeeert çok, hemdert yok
  Yüreklerin kulakları sağır..
  Hava kurşun gibi ağır..
  Ben diyorum ki ona:
  -Kül olayım Kerem gibi yana yana.
  Ben yanmasam,
  sen yanmasan,
  biz yanmasak,
  nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa.

Bu iki şiirdi Nazım Hikmeti bana sevdiren.